”God als u echt bestaat, geef mij dan maar eens een droom.” Want voorzover ik weet droom ik nooit.

Weet wat je vraagt
Tien jaar geleden is de reis begonnen met een verlangen en gebed van Arend jan dat hij graag een droom van God wilde. Arend Jan droomt namelijk nooit, tenminste niet dat hij zich kon herinneren, en een droom van God leek hem wel wat.
Diezelfde nacht droomde Arend jan dat hij als evangelist naar de Scandinavische landen ging.
Na wat onderzoek in één van deze landen genaamd Zweden bleek dat 70% ongeveer christelijk was en de Zweedse evangelisten beter onze kant op konden komen. Toch bleef de geachte aan de droom steeds terugkomen.

Staatkerk
Na wat meer onderzoek bleek Zweden toch niet zo christelijk als het lijkt. Dat heeft te maken met de staatskerk waar vele Zweden tot voor kort zich lieten inschrijven en als kind gedoopt werden. Maar de daadwerkelijke cijfers van christenen die er ook echt naar leven en naar de kerk gaan is schrikbarend laag. Dit blijkt minder dan 4% te zijn. Dit was het moment dat we dan toch maar in actie kwamen.

Eerste kennismaking.
Zweden wat is dat eigenlijk voor land? Geen idee!
We besloten af te reizen naar Zweden om verder te ontdekken of deze droom echt  van God was.
Eigenlijk dachten we dat we er binnen één jaar zouden zitten.
Dus zochten we al biddend een plek in Zweden. We prikten op de kaart een plaats die af te reizen was met de auto en kwamen terecht in Kil,  we belanden in B&B genaamd Gamla Skolan.
We hadden wel gezocht naar een Nederlandse eigenaar om te vragen hoe het was om te emigreren.

Een plek voor christenen
Wat we niet wisten is dat hij ook christen was. Bij de eerste ontmoeting vroeg hij wat we kwamen doen.
Aj vertelde dat hij een droom van God had gehad dat hij als evangelist naar de Scandinavische landen zou.
Joshua de eigenaar van de B&B was verbaast en zei, ik ben ook christen en heb twee dromen gehad.
Eén dat ik een rustplek in Zweden zou creëren waar christenen en niet christenen kunnen uitrusten en een tweede droom dat zijn vriend tot bekering zou komen. Beiden zijn gebeurd. Dit vonden wij een bemoediging en bevestiging dat de droom  toch wel eens van God kon zijn

RELATIE BOUWEN
Jaar in jaar uit reisden we naar Zweden en ontmoeten verschillende christenen.
Het eerste jaar ontmoeten we Goran en Kajsa in kerk die we bezochten Sannerudskyrkan.
Dit zou 10 jaar later de kerk zijn waar we uiteindelijk ook mee gaan samenwerken.
De eerste jaren deelden we ook dingen in en met de kerk maar uiteindelijk kwam het tot niets concreets.
De kerk in Kil werd steeds kleiner en begon te vergrijzen.
Met Goran en Kajsa ontstond een diepe vriendschap en bleven we ook elk jaar opzoeken.
Ze nodigden ons één van de eerste keren uit bij hen thuis, en we voelden ons verbonden door de Geest.
We deelden ons hart en verlangen over God voor Zweden met elkaar.
We mochten als we naar Zweden kwamen bij hun in hun stuga (guesthouse) in hun tuin. Daar maakten we graag gebruik van. We aten regelmatig samen en wij hadden onbewust een verbindende rol tussen christenen daar.

HUSKYFARM
We deden ook altijd leuke dingen en tijdens één van  onze reizen besloten we een huskyfarm te zoeken 100 km verderop die we eerst niet konden vinden. Na een uur zoeken ontmoeten we per toeval ineens  de eigenaar van de huskyfarm in een supermarkt, hij zag dat we met zijn folder in de hand liepen. Hij vroeg: moeten jullie daarheen? Ja zeiden wij maar we kunnen het niet vinden en zoeken al een uur. Hij zei; als jullie even wachten kunnen jullie zo achter mij aanrijden.
Eerlijk gezegd hadden we de huskyfarm zelf nooit gevonden. Het zat ergens midden in het bos en we hadden de verkeerde coördinaten.
De weg er heen was nogal een bumpy road, maar dat mocht de pret niet drukken. We bezochten de huskyfarm en kregen al gauw diepe gesprekken met de eigenaar. Toen we naar huis wilden na een tijdje kwamen we bij de auto en bleek dat de bumpy road onze olietank onder de auto had stuk geslagen.

Wachten
We moesten drie uur wachten op hulp. Maar we hadden een mooie tijd met de eigenaar en spraken over alles wat wij geloofden en wat hij geloofde.
Hij vertelde dat hij in een band zat waar hij muziek maakte met twee andere Nederlanders die christen waren. Zelf was hij geen christen maar geloofde in moeder natuur. Hij nodigde ons uit om bij de band te komen kijken. Het was een mooi gesprek en na drie uur hadden we een leenauto en werd onze auto naar de garage gebracht. De vreugde overheerste zo erg dat we eigenlijk alleen maar dankbaar waren dat we het we het evangelie hadden kunnen delen.We danken God en hielden contact.

Bezoek aan de band!
Eén jaar later besloten we de band te bezoeken en vroegen Wolfgang de eigenaar van de huskyfarm
of we langs konden komen

De band oefende bij de Nederlanders in huis waar ze een muziekruimte onder hun huis hadden.

Daar stonden we dan ineens voor de deur met onze vier kinderen.
De eigenaar van de huskyfarm had namelijk niet verteld tegen de Nederlanders dat we kwamen kijken.
Henk jan deed de deur enigszins verbaasd open en vroeg wat we kwamen doen.
Wij uitleggen dat we waren uitgenodigd door de man van de huskyfarm genaamd Wolfgang.
We mochten gelukkig binnen komen.
Henk jan en Tonja waren heel gastvrij en er was meteen een klik.
We kwamen met hen in gesprek over geloof en hun passie voor Jezus verbond ons meteen. Zo kwamen we ik Hagfors terecht

Kleine kerk
Bij Henk jan en Tonja klonk echt de kreet: Kom over en help ons.
We hebben een kerk die nog maar bestaat uit 30 mensen en we verlangen
dat het evangelie gedeeld wordt in Hagfors. Ook zij hadden een stuga in de tuin waar we mochten verblijven als we dat wilden.
Daar maakten we graag gebruik van en gingen een aantal jaren naar Hagfors, want misschien was dit de kerk en de plek waar we aan het werk mochten.
We besloten daar met hen de straat op te gaan en mensen uit te nodigen voor de dienst. We dachten dat dit mogelijk de deur was die God opende.

De straat op.
We zijn daar een aantal keer de straat op geweest met Henk jan en Tonja en met mensen uit hun gemeente. Hun bleven daar twee wekelijks de straat op te gaan om het evangelie te delen met koffie en kanellbullar.(kaneelbroodjes)

We hebben wonderen meegemaakt en er kwamen verschillende mensen naar de kerkdienst als we ze uitnodigden. We hadden mooie gesprekken met mensen maar het hield geen stand en de kerk daar werd steeds kleiner.
Ook deze deur ging dicht. We wisten het nu niet meer.
Al 8 jaar onderweg en nog geen duidelijkheid wat we moesten doen.
Henk jan en Tonja besloten ook te verhuizen omdat ze verlangden naar een grotere kerkelijke gemeente waar ze konden groeien en uit konden delen wat God hen gaf.

Reis Nextmove Zweden

Mensen die ons kennen weten dat we nu in Nederland wekelijks een sportcommunity in ons  huis hebben. Dit is een groep christelijk jongeren waarmee we samen eten, God aanbidden, bijbels onderwijs en samen bidden om daarna de straat op gaan om te sporten met kinderen en jongeren uit de wijk.
In dit sportmoment delen we ook iets over evangelie met de kinderen en de jongeren uit de wijk
Dit doen we vanuit KOMsport https://komunity.nl/organisatie/komsport/
KOMsport is parner met Nextmove.
https://nxtmove.nl/

Wij werken allebei samen als vrijwilliger bij Nextmove en konden mee op een leiderschapsreis naar Zweden in Maart 2018. We gingen kijken bij een sportkerk in Huskvarna.( 300 kilometer van Kil) Ze hebben daar zelfs sportpastors. Een bijzondere kerk met sportzalen, fitnessruimte een tweedehands winkel en een doopbad in de hal en een kerkzaal. Zoiets hadden we nog nooit gezien. Misschien was dit dan een deur die open ging.

Opnieuw dromen.
Tijdens de reis werden we uitgedaagd om te gaan dromen met God en te bidden waar jij denkt dat God je voor roept. Dit moest iedereen voor zichzelf gaan doen. Daarna kwamen we in ons groepje bijeen om te delen wat iedereen had ontvangen. God kan dan werken door beelden, gedachten of een stille of  een hoorbare stem of een indruk/ingeving.

Tijdens dit moment kreeg Arend Jan het idee dat het best makkelijk is om kerken te bouwen want de kerk waar we waren was een oude staal fabriek.
Toen hoorde Arend Jan in zijn hoofd door zijn gedachten: ”Ik wil dat je bezig gaat met churchplanting ”.
Dit wilde Arend Jan in eerste instantie niet, want hoe dan? En waar dan?
Er waren al genoeg kerken! Toch schreef hij een heel plan op binnen een kwartier hoe dat er dan uit zou gaan zien, hoe de blauwdruk van deze churchplant zou moeten zijn,  en welke stappen er dan nodig waren. De gedachte alleen al vond Arend Jan niks en zei daarom tegen God dat hij dit alleen zou gaan delen wat hij ontvangen had als God aan mij (Esther) liet zien waar dat dan zou moeten gebeuren. Tot die tijd zou hij zijn mond houden.

Drie Vlaggen
Wij hebben elkaar tijdens de opdracht niet gesproken omdat dit een individuele opdracht was.

Ook ik was dus de opdracht gaan doen om te dromen.
Het enige wat ik ontving was dat ik steeds drie vlaggen zag in gedachten. Ik had geen idee wat ik er mee moest.
Een blauwe vlag met een rood kruis een blauwe vlag met een geel kruis en een rode vlag met een wit kruis. Toen ik deze vlaggen opzocht bleken dat de vlaggen van IJsland Zweden en Denemarken te zijn. Ik had werkelijk geen idee waar die vlaggen op sloegen want ik zie bijna nooit beelden.
Verder zag ik een sportveldje maar had geen idee wat ik er mee moest.

Ook herinnerde ik me dat ik twee jaar geleden ook al eens had gedroomd met God. Ik was toen aan zee in Scheveningen met een christelijk groepsuitje waarin we ook een opdracht kregen om te dromen met God. Dit was een periode waarin Arend Jan ziek was. Die periode duurde uiteindelijk twee jaar.

Ik heb toen vaak gedacht laat allemaal maar zitten dat hele gedoe met Zweden want er komt toch niks van.
Op dat moment dat ik dat zei tegen God hoorde ik in gedachten, een stem die ik naar mijn  herkende als de stem van God, de stem zei: Wat zie je?
Ik zei: Ik zie zee en dacht daarbij aan Mozes die bij de zee kwam met de vijand in de nek. Ik hoorde een stem die zei, Geloof jij dat ik een pad door de zee kan maken? Ik zei: als U dat bij Mozes kan kan U dat ook bij mij.
Daarna hoorde ik de stem zeggen: Wat zie je nog meer? Ik zei de horizon en er is geen land te bekennen,zei ik enigszins gefrustreerd.
Waarna de stem zei geloof jij dat ik dingen aan het klaar maken ben achter die horizon? Ik zei: Ja dat geloof ik. Toen was het stil.

God bracht mij dit moment in herinnering en op dat moment keek ik op want ik zat inde vensterbank van de kerk.
Ineens zag ik het grote meer en weer hoorde ik een stem die zei: Wat zie je?
Het eerste wat ik dacht was “land in zicht” dat schreef ik op. Het voelde of God zei de tijd is bijna gekomen dat je mag gaan doen wat Ik voorbereid heb.
Het leek een grote uitdaging door de bergen naar de overkant. Vol avontuur met God. Spannend want als er toppen komen weet je dat er ook weer dalen komen. Maar met God ben ik tegen alles bestand die mij kracht geeft.

Van je stuk gebracht.
Terug gekomen in de groep mochten we delen wat we ontvangen hadden.
Ik  had Arend Jan nog niet gesproken dus geen idee wat hij had. Ik mocht eerst delen en vertelde wat ik ontvangen had en dat ik geen idee had wat ik er precies mee moest.
Ondertussen zat Arend Jan naast mij te lachen want hij wist dat hij nu ook moest gaan delen. Maar het was meer een lach van zenuwen! Een lach met tranen van help!
Daarna deelde Arend jan wat hij had ontvangen, waarop ik moest lachen en huilen en dacht dat gaan we dus echt niet doen! We waren twee weken van slag en ik wilde direct naar huis.
We waren allebei erg in de war en niet van plan om ook maar iets te gaan doen met churchplanting.

Wat nu als dit echt van Gods is?
Na twee week begonnen we toch te denken, maar wat als dit echt van God is?
Dan moeten we toch maar op weg gaan en biddend zoeken naar wat kan.
We besloten in Oktober weer naar Zweden te gaan en via Huskvarna te reizen want misschien ging daar een deur open. Helaas konden we daar niet terecht rond die tijd dus stelden we de reis uit tot Juni dan zou het wel kunnen.

Na een tijdje bleek dat ze toch in Juni ook niet kon maar wel dat ze een pastor had gesproken over onze plannen die graag met ons wilde afspreken.
Deze pastor kwam uit Karlstad. Een plek vlak bij Kil waar we al een paar keer eerder waren geweest.
We besloten in Juni de reis naar Zweden weer te maken en planden nog twee andere afspraken met andere kerken die met churchplanting bezig waren.

Deuren gaan dicht.
Maar deze twee deuren gingen dicht. We deelden onze plannen met hen en één voor één hielden ze de boot af.
We hadden nog één afspraak staan en dachten dan zal dat wel de deur zijn die open gaat. Arend Jan had nog een tekst van God ontvangen waarin stond: ”In ieder geval, laten we op de ingeslagen weg voorgaan..” (Fil. 3:16)
Dus gingen we hoopvol naar de laatste afspraak de pastor uit Karlstad.
Die lijkt op het eerste gezicht enthousiast maar ineens midden in het gesprek zegt hij dat hij bijna met pensioen gaat en dit toch niet ziet zitten. en nu? Wij snappen er niks meer van!

Dit is precies wat wij willen .
Terug gekomen eten we met onze Zweedse vrienden. Zij nodigen ons uit om de volgende ochtend mee te gaan naar een bidstond in hun kerk voor Zweden.
We bidden toch al vaak voor Zweden dus hoe mooi is het om samen met de Zweden voor Zweden te bidden.
Die ochtend ontmoeten we de nieuwe voorganger van de kerk waar we ooit tien jaar geleden als eerst binnen stapten.
Hij vraagt wat we komen doen? Waarop Arend jan zegt laten we eerst gaan bidden want dat is een lang verhaal.
Nadat we gebeden hebben komen we met Adam de voorganger in gesprek.
We delen onze plannen en de droom die we denken van God te hebben ontvangen voor Zweden.
Hij is zo enthousiast en zegt: dit is precies wat wij willen maar we weten niet hoe? Als jullie dit gaan doen dan willen wij jullie steunen! En zo gaat er onverwachts een deur open.

Onverwachtse hulp
Deze kerk in Kil is onderdeel van een oecumenisch  verband die voor 2025 graag 50 nieuwe kerken wil planten. We kwamen in contact met de internationale directeur van deze organisatie en dit blijkt een Nederlander te zijn die al jaren in Zweden woont. Hij en zijn vrouw zijn samen uitgezonden door ECM.
Hij adviseert ons ook via deze organisatie ons te laten uitzenden.

ECM

Wat is Ecm en wat doen ze? ECM staat voor European christian mission.
Het is een Europees netwerk die zich bezig houdt met het stichten van nieuwe kerken. https://www.ecmnederland.nl/gemeenten-stichten

Inmiddels zijn we met hen in contact en zijn kandidaat bij hen om uitgezonden te worden. Zij helpen ons te zien wat er nodig is om naar Zweden te worden uitgezonden en steunen ons vanuit hun ervaring.

word vervolgd……..