Oktober 2021 –  Ruim 9 maanden op Zweedse bodem. Er gebeuren mooie dingen. De huiskerken groeien, door de sportcommunities leren we steeds meer kinderen en jeugd kennen en krijgen we ook meer en meer contact met de ouders. Maar we zitten ook volop in de cultuurdip. Je weet pas wat je echt mist wanneer het er niet meer is. En we missen nogal wat. De kinderen, familie, vrienden, collega’s, je vaste gewoontes, hollandse gezelligheid. Voor alles wat je mist is er hier nog geen opvulling. Dat doet gekke dingen met je emoties. Op en neer. Ik (Arend Jan) ken mijzelf eigenlijk niet zo. Maar volgens de boekjes hoort dat erbij, dus zoals iemand van het thuisfrontteam zei: “Jullie doen het gewoon volgens het boekje”. Dat geeft ook wel weer moed.
Van de kinderen is alleen Kealan nog hier in Zweden. Jada is voor haar laatste schooljaar weer in Nederland. Drie kinderen in Nederland en ééntje hier. Het wordt stiller in huis. Kealan doet het hier in Zweden supergoed, hij krijgt steeds meer vrienden en ook de taal word makkelijker.